Cookie beleid NSV '46

De website van NSV '46 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Pakt Zondag Twee een punt of verliest het er twee?

Pakt Zondag Twee een punt of verliest het er twee?

WVC 6 (zon)

4 - 4

NSV '46 2 (zon)

Competitie

Mannen zondag, 2, 8e klasse 03

Datum

22 november 2015 12:15

Accommodatie

Onbekend

Afgelopen zondag mochten we voor het eerst aantreden tegen WVC. Deze Weteringse Voetbal Combinatie is wat we voorheen kende als Alkmania gefuseerd met SVOW. Dit zesde elftal bleek in werkelijkheid precies hetzelfde team als Alkmania 6, waar we vorig seizoen voor het eerst kennis mee maakte. Een jong elftal dat het ons behoorlijk moeilijk maakte, of zeg maar gerust op alle fronten overklaste. Uit eindigde de strijd in een 9-1 nederlaag en ook thuis werd er met 2-6 verloren van deze heren. Gelukkig waren ook zij een jaartje ouder geworden en dat bracht hun gemiddelde leeftijd dit jaar op 21. Daar konden wij gastspeler Koen van Zuylen tegenover stellen, die ons gemiddelde ook wat omlaag bracht.

Ondanks deze slechte statistieken ontkwamen we mooi aan het kunstgras en mochten we aantreden op veld drie. Dit derde veld is een gedeeld veld van zowel WVC als DOSR, maar het was niet te merken dat er dan twee VUT-ploegen onderhoud aan konden plegen. Een gecombineerd gras en kunstgrasveld wat er eigenlijk op neer komt dat er veel grond op een nylon ondergrond lag. Ons derde veld zou vergeleken met dit veld het best omschreven kunnen worden als een biljartlaken, maar ondanks deze tegenslag waren we al lang blij dat we niet met kunstgraskorrels in onze boxershorts zouden eindigen. Of wasvrouw Marja Mastwijk hier net zo blij mee is geworden valt nog te bezien. Het was gelukkig ook een kort veld, en dat bood natuurlijk mogelijkheden bij onze onwetende tegenstander.

We begonnen scherp aan de wedstrijd en ondanks wat plaagstootjes van WVC waren de beste kansen toch voor ons te noteren. Na tien minuten mochten de gastheren voor het eerst gedwongen aftrappen. Een verre uittrap stuurde Jan Pietersen en Marcel de Boer diep, en na goed overspelen mocht laatstgenoemde binnenschieten, 0-1. WVC probeerden dit snel te herstellen, maar hun haastige aanvallen werden allemaal onschadelijk gemaakt. Dit maakte de jongens niet gezelliger, en na wederom een misgelopen aanval haalden de Veense aanvallers hun plezier uit het alsnog wegschieten van de bal na een fluitsignaal. Robert Fransen, hierdoor onnodige meters makend om een achterbal te nemen, kon dit uiteraard niet waarderen en besloot alle frustraties mee te schieten. De bal viel mooi over de verdediging van WVC heen, die nietsvermoedend het speeltuig lieten lopen. Jan Pietersen, inmiddels bekend met de lange bal, wist buitenspel zo keurig te ontlopen en schoot zo de 0-2 op het scorebord.

En zo mocht het inmiddels nog meer getergde WVC opnieuw aftrappen. Ze gingen weer met haastige spoed op zoek naar de aansluitingstreffer, en wederom was het een Noordenaar die het net deed bollen. Het schot op doel kwam wel van een Veense voet, maar helaas beroerde Ton Vork het speeltuig en belandde het met een lullig boogje achter de kansloze Robert Fransen in het doel. Zo stond het 1-2 en was het onze beurt om een keer af te trappen. We lieten ons niet gek maken door deze zelf gefabriceerde tegentreffer en gingen rustig verder met waar we mee bezig waren, scoren. De 1-3 kwam op naam van Jan Pietersen na wederom een verre achterbal van Robert Fransen, het korte veld bleek zo een groot voordeel. En ondanks aandringen van WVC op de 2-3, waar ze flinke kansen voor kregen waren wij het die voor rust het net nog een keer wisten te vinden. Marcel de Boer wist na even rondspelen voorin hard uit te halen en liet de keeper volledig kansloos op zijn pegel.

Na rust bleek ineens waarom de gastheren een bijzondere voorkeurstijd hebben. Ze spelen thuis normaal gesproken om half drie ’s middags zodat de spelers die zondagochtend moeten werken ook aan kunnen sluiten. Dit bleken de betere spelers, want met twee verse krachten werd WVC voetballend behoorlijk sterker. En dus was het voor ons in de tweede helft vooral de schade beperken. Een kleine tien minuten na rust viel de 2-4 en dit zorgde ervoor dat de thuisploeg er nog een schepje bovenop deed. Ook wij kregen nog wel een aantal kansen, maar hadden niet altijd de kracht om nog doeltreffend af te ronden. Na de 3-4, waarbij we op verschillende fronten werden afgetroefd en voorbijgelopen leek het totaal de verkeerde kant op te gaan. Gelukkig herpakte we ons nog best goed, maar bleef onze rol beperkt tot verdedigen.

Harm Tersteeg kreeg nog een mooie kans om de marge terug te brengen naar twee goals verschil, maar helaas bracht de keeper redding. Aan de andere kant bleken de kansen er wel in te gaan en zo werd laat in de tweede helft ook de gelijkmaker genoteerd. De laatste 10 minuten wisten we gelukkig stand te houden en zo het gelijkspel uit het vuur te slepen. Gezien de voorsprong van 1-4 in de rust was dit natuurlijk behoorlijk teleurstellend, maar gezien het spelbeeld de tweede helft moeten we hier toch wel een beetje tevreden mee zijn.

Door de uitslagen op de andere velden klommen we wel weer een plaatsje naar de vierde stek op de ranglijst en mogen we met een gelijkspel tegen de nummer twee niet klagen. Komende week komt Altior op bezoek, dat vorige week hun tweede overwinning van het seizoen pakte. Aan ons om het voorlopig daarbij te laten en de drie punten in Noorden te houden.

Zondag Twee

 

 

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!