Competitie
Mannen zondag, 2, 8e klasse 03
Datum
19 april 2015 11:00
Accommodatie
Onbekend
Lugdunum thuis, een zonnig sportpark de Koet en een nagenoeg fitte selectie. Alhoewel, als de Obstakel Run op Zandvoort niet te veel schade had aangericht. Walter van Dijk, Bart Pietersen en Rico Vermeij hadden op de zaterdag al 12 kilometer in de benen, met een kleine 50 onderdelen om overheen te klauteren. En dat was nog niet eens het zwaarste onderdeel, dat kwam daarna in de vorm van het door ons zo geliefde gerstenat. En zo stonden we zondagochtend met een variatie van spierpijn en hoofdpijn in de kantine, onszelf moed in te praten voor de wedstrijd tegen de Leidse bezoekers.
En begonnen Bart Pietersen en Rico Vermeij op de bank, samen met Mitja Tersteeg en Antoine de Ruiter. Een selectie van 15 man, met een speciale gast in de gelederen. Stefan Vianen, tot 5 seizoenen geleden nog vaste supporter die met zijn vader meekwam, kwam ruiken aan het senioren voetbal. En waar kun je dat beter doen dan in het elftal wat je al zo vaak hebt zien spelen. Vanaf de zijlijn zagen we de goedkeurende blik van Ron Vianen, die zijn gedachten ook stiekem wel even terug liet gaan naar zijn hoogtijdagen in het Vierde. Er stonden ook vaders langs de lijn die spijt hadden dat ze kwamen kijken. Hen Fransen werd thuis een mooi potje voetbal beloofd, en dat kreeg hij te zien maar helaas niet van onze kant. We begonnen namelijk met een aftrap, en na een kleine tien minuten stonden we daar weer. Een afstandsschot van Lugdunum bleek Robert Fransen te machtig, en dit ging de boeken in als een grove fout, oftewel een kleine blunder.
Grote blunders zijn namelijk acties als eigen doelpunten, en ook daar wisten we er eentje van te noteren. De beste man werd liever niet bij naam genoemd, maar deze Aarlanderveense Betonboer wist een Leidse voorzet na wat miscommunicatie achterin zelf binnen te werken. Doe je niets aan, laten we het op enthousiasme houden. Maar dan sta je na een kwartiertje wel met 0-2 achter en zijn de grootste kansen toch voor de bezoekers. Deze technisch vaardige en vooral rappe mannen wisten het ons flink moeilijk te maken, maar gelukkig wisten we ze op voetbal vernuft nog een paar keer af te troeven. De buitenspelval sprong regelmatig open, maar die ene keer dat het net te laat gebeurde, werd het ook meteen afgestraft, 0-3.
En met die marge zouden we de rust niet halen, combinerend bleek Lugdunum toch echt de meerdere en vrij simpel wisten ze onze verdediging stuk te spelen en al de vierde treffer van de ochtend te maken. Nu denkt u, en jullie dan? Wij hadden ook wel wat kleine kansjes, maar de vijf schoten op doel die genoteerd werden bleken allemaal buiten het aluminium gemikt te zijn of in de handschoenen te belanden. Met 0-4 de rust in, dat is niet best. Uit was dit eenzelfde marge, toen wisten wij wel te scoren en gingen we met 5-1 de thee opzoeken. Verdedigend gezien deden we het dus beter. En terwijl wij de thee op gingen zoeken, gingen in Nieuwveen de blikken bier open en werd de platte kar gestart. In een 100% zeker geval van matchfixing werd Nicolaas Boys 5 thuis kampioen tegen Nicolaas Boys 6. Thuis kampioen worden tegen een team dat thuis uit speelt, of uit thuis, daar zit een luchtje aan.
Na rust een beter NSV’46, dat niet van plan was om het scorebord nog al te ver op te laten lopen. Voetballend richting het publiek werd alles op alles gezet om onszelf terug in de wedstrijd te knokken. Ondanks dat het halve team overhoop ging, wisten we elkaar prima te vinden en het hoofd koel te houden. We wisten Lugdunum goed weerstand te bieden en het spel langzaam naar voren te verplaatsen. De kansen kwamen, de afronding bleek nog steeds moeilijk. 28 minuten wisten we te dreigen en de gasten van het scoren af te houden, maar in de 73e minuut sloeg het noodlot toch weer toe. Via een aanval over de flanken werden we afgetroefd en was de verre hoek een prooi voor de bebaarde Leidenaar, 0-5.
Ondanks dat Robert Fransen in de tweede helft wel een paar ballen wist te pakken kwam ook de zesde tegentreffer er nog bij. Maar toen was het woord aan Zondag Twee, dat toch nog van die hatelijke nul afkwam. Jan Pietersen wist het speeltuig op te pikken toen de doelman zijn back in probeerde te spelen en lag meteen terug op Robin Pietersen. Die vond tot tweemaal toe de keeper op zijn weg, maar de laatste rebound belandde in de voeten van Ton Vork, die wel raad wist met dit buitenkansje. Hij bracht met een hard schot de 1-6 op het scorebord, en hier zou het ook bij blijven.
Met nog twee wedstrijden te gaan hebben we dus nog volop de kans om het seizoen in stijl af te sluiten. Komend weekend Alphen thuis, waar we uit nipt wisten te winnen en als afsluiter op bezoek bij de kampioen Nicolaas Boys 5. In de wetenschap dat voor hun de buit al binnen is, zouden we daar wel eens voor een verrassing kunnen zorgen.
Zondag Twee
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.
- Meld je aan voor vrijwilligerswerk, en geef je voorkeurswerkzaamheden op.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
